هشتاد تا نود درصد موهای سر در مرحله آناژن هستند. یعنی صد هزار تار مو در سر وجود دارد. هر مو تقریبا هزار روز رشد می کند. ده تا پانزده درصد موهای سر در مرحله تلوژن می باشند. کمتر ار سه درصد از موهای سر نیز در مرحله کاتاژن می باشند. با این حساب حداکثر پنجاه تا صد مو از موهای سر به صورت روزانه ریزش دارند.
سرعت رشد مو یک سانتی متر در ماه است. عوامل اثرگذار بر سلول های استرما یا فولیکول مو باعث ریزش مو می شوند.
ریزش مو به دو صورت اتفاق می افتد.
- در صورتی که تخریب فولیکول مو انجام شود آن را نوع اسکاردار می گویند.
- در صورتی که تخریب فولیکول مو انجام نشود آن را نوع بدون اسکار می نامند.
آزمایش ریزش غیرطبیعی موها
دو نوع آزمایش برای تایید ریزش مو موجود است. یک روش اینگونه است که شما برای تایید ریزش غیرطبیعی مو و بررسی شدت آن حدود ۵۰-۱۰۰ تار مو را با انگشتان خود بگیرید و به صورت آهسته بکشید.
در وضعیت معمولی و نرمال چهار تا پنج تار مو از سرتان کنده می شود. در صورتی که بیشتر از این تعداد کنده شده ریزش مو غیرطبیعی است. بهتر است در چند نقطه از سر این تست را انجام دهید.
آزمایش دوم ریزش غیرطبیعی موها به این صورت است که ریشه پنجاه تا صد تار مو در زیر ذره بین یا میکروسکوپ قرار می گیرد و به صورت دقیق ریزش مو آزمایش می شود.
بررسی ریزش مو
علت های ریزش مو در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. در برخی از افراد ریزش مو کم کم یا به صورت ناگهانی شروع می شود. در افراد دیگری ریزش مو با وجود تب بالا یا بیماری سیستمیک همراه است.
افرادی نیز ریزش مو را با استرس های فیزیکی و روحی تجربه می کنند. در برخی از افراد نیز ریزش مو بعد از استفاده از داروهای خاص یا در معرض مواد شیمیایی بودن اتفاق می افتد.
همه این موارد باید توسط پزشک متخصص معاینه شوند تا به صورت دقیق نوع ریزش مو تشخیص داده شود تا راه علاج موثر و مناسبی برای آن گرفته شود.
در معاینه پزشکی مشخص می شود که نوع ریزش مو از نوع لوکالیزه است یا از نوع ژنرالیزه. تخرید فولیکول مو از نوع اسکار دار است یا بدون اسکار. همچنین معین می شود که این ریزش ها با التهاب همراه است یا بدون التهاب می باشند.
تراکم موها به صورت نرمال و طبیعی است یا اینکه از تعداد آنها کاسته شده است. آیا فولیکول موها وجود دارد؟ آیا در سایر ناحیه های پوست بیمارهای پوستی وجود دارد یا نه؟
در هنگام مراجعه به پزشک و کلینیک اگر مبتلا به بیماری خاصی هستید یا عمل جراحی داشته اید یا خونزیزی، کم خونی، کاهش وزن، مصرف داروهای ضد افسردگی، آنتی متابولیتها، ضد التهاب، ضد تیروئید داشته اید باید به پزشک اطلاع بدهید این موارد در تشخیص درست بسیار مهم هستند.
علت های ریزش مو ژنرالیزه
خونریزی ناگهانی – زایمان: بعد از دو تا شش ماه بعد از زایمان شروع می شود و بیشتر در ناحیه ورتکس است. رژیم سخت غذایی، غذای کم پروتئین، قطع OCP یا استروئید بعد از مصرف طولانی، ماراسموس، کواشیور کور، فقط آهن یا روی، تغذیه وریدی طولانی و نامناسب و کمبود اسید آمینه های ضروری باعت این نوع از ریزش ها می باشند.
فشار و کشش: تل، بیگودی، ماساژ، سشوار، از متداول ترین علت های کم پشتی موی سر در جوان ها و افراد میانسال به خصوص در ناحیه پشت سر است.
تب بالا (بنومونی), هیپر و هیپوتیروئیدی, کم کاری هیپوفیز یا پاراتیروئید, استرس فیزیکی (جراحی), فیزیولوژیک (نوزادی), استرس روحی مانند افسردگی شدید, بیماری شدید سیستمیک مانند SLE یا پنومونی, اختلال تغذیه ای و سوء تغذیه, کمبود گوگرد, سیستئین, میتونین, اسید پانتوتنیک که برای رشد مو لازم هستند. کمبود اسیدهای چرب ضروری می توانند علت های ریزش مو ژنرالیزه باشند.
داروهای شیمی درمانی در افرادی که مبتلا به سرطان هستند. هیپوترمی و فشار خفیف با کاف فشار سنج روی سر در طول شیمی درمانی از ریزش مو می کاهد. مسمویت, تالیوم, ارسنیک و رادیوتراپی و سیفلیس ثانویه از علت های دیگر این نوع از ریزش مو است.
علت های ریزش مو لوکالیزه
از علت های این نوع ریزش مو می توان به موارد زیر اشاره کرد. الویسی اندروژنیک (طرح مردانه و طرح زنانه)، هیرسوتیسم، آلوپسیا آره اتا یا طاسی منطقه ای، تریکوتیلومانیا یا اختلال موکنی، الوپسی کششی، الوپسی اسکارتیک (سیکاتریسیل).
هر عاملی که منجر به تخریب فولیکول مو شود، ریزش مو اجتناب ناپذیر است و تنهاترین روش درمان آن استفاده از روش های جراحی است.